Een jong Nederlands architectenechtpaar dat net voor zichzelf was begonnen, krijgt de opdracht om een van de hoogste torens ter wereld te bouwen in China. Mark Hemel (46) en Barbara Kuit (44) schreven er een boek over: Supermodel. Een gesprek.
Een toren van 600 meter hoog die 180 miljoen kost en er ook nog sexy uit ziet. Niet slecht voor een beginnend architectenbureau?
‘Eerst dachten we dat we geen kans maakten. Ons bureau Information Based Architecture was het enige kleine bureau dat door de Chinezen was uitgenodigd om mee te doen aan de architectuurprijsvraag. En we hadden nog nauwelijks iets gebouwd.’
En toch. U ging ervoor?
‘De eerste ideeën waren heel basaal. Op een familieweekeinde in Terschelling tekende een neefje een spiraaltrap. Aan de keukentafel thuis, werkte ik met elastiekjes en mdf. Maar opeens ging het idee steeds meer kloppen.’
Wat is het idee?
‘Het is een zandloper vorm, met een draai erin. De uitgerekte elastiekjes op de keukentafel zijn zware stalen buizen geworden. Het is een elegante, beetje sexy, toren. De stad Guangzhou – het oude Kanton – wilde een landmark.’
Was er een Eurekamoment, dat u dacht, ja dit!
‘Niet echt. Tijdens het maken van de modellen, het knutselen, ben je bezig problemen op te lossen. Dat Eurekamoment komt pas als je het werk van de concurrenten ziet.’
U dacht, we gaan winnen?
‘Nee. Ik dacht, ons idee is zo slecht nog niet.’
U heeft 400 meter elastiekjes heeft gekocht om uw model voor de toren uit te dokteren?
‘Vandaag kun je op een computer alles ontwerpen. Maar ik houd ervan dingen fysiek te maken. Je neemt andere ontwerpbeslissingen, je denkt anders, als je met echt materiaal werkt. Schetsen op een computer is toch een vorm van een vacuüm.’
Wanneer wist u dat u die opdracht in de tas was?
‘In 2005 exposeerde dertien deelnemende architectenbureaus hun ontwerpen. Al meteen na de opening werden we uitgenodigd voor de onderhandelingen. Maar dat deden de Chinezen met nog twee andere partijen. Wij zijn heel lang in het ongewisse gehouden.’
Oké, maar toch wel champagne toen het contract er was?
‘Nee, toen begonnen de zorgen pas echt. Er lag zo’n enorme berg werk. Er was razende haast. Bovendien. Ons tweede kind was net geboren. Die ging al naar China toen ze veertien dagen was.’
Waar is de toren voor bedoeld?
‘Als tv-toren, maar vooral als attractie. Een object waarmee Guangzhou – met twaalf miljoen inwoners – de Asian Games in 2010 wilde opluisteren. Er komen nu bijna twee miljoen bezoekers per jaar, er zijn restaurants, uitkijkpunten, van alles.’
Waarom zo hoog?
‘Groot is belangrijk in China. En hoogte is natuurlijk altijd een wedstrijdje. We hadden een toren van 550 meter ontworpen. Daar moest zestig meter bij, omdat hij de op twee na hoogste van de wereld moest worden.’
60 plus 550 is 610 meter, maar hij is maar 600 meter?
‘Er is tien meter afgezaagd toen hij klaar was. Te gevaarlijk voor vliegtuigen.’
Heeft u hoogtevrees?
‘Barbara wel. Dat was een voordeel. Zij was er steeds alert op dat de bezoeker zich steeds beschermd voelt in de toren.’
Wat maakt deze toren anders dan andere torens?
‘We hebben geprobeerd een vrouwelijke toren te maken. Bijna alle torens zijn mannelijk.’
Is er dan nooit een champagnemomentje geweest voor u beiden?
‘Suf genoeg niet. Bij de openingsceremonie zaten we in een stadion, waar we de toren niet konden zien. Nou ja, het was wel heel bevredigend toen hij af was.’
Is hij/zij nog steeds de op twee na hoogste?
‘Die wedstrijd van wie heeft de langste heeft, gaat maar door. Hij is al naar de vierde plaats gezakt. Tja. Mij deert het niet.’
