Er zijn zeker twee punten waarop het Theater Amsterdam – het nieuwe toneelhuis van Anne Frank – zich onderscheidt van andere theaters. Ten eerste door het een theater met uitzicht is. Wat bijzonder is, omdat de meeste theaters naar binnen gekeerde zwarte dozen zijn, bedoeld om de magie van binnen af te schermen voor pottenkijkers.
Maar dit exemplaar in de westelijke havens van Amsterdam laat met zijn glazen façade zich van buiten naar binnen bekijken en viert ook nog eens het uitzicht zelf. Vanuit de foyer, het restaurant en de artiestenlounge is royaal zicht op het IJ, de afgemeerde binnenvaartschepen en het roemruchtige REM-eiland, dat al weer een poos is omgebouwd tot restaurant.
Puntje twee gaat over het ontbreken van al te barokke esthetiek waar je theater vaak mee associeert: kroonluchters, rood tapijt, veel affiches en bonte typografie op de gevel die ons uitnodigt binnen te treden. Die is hier allemaal niet. Dat is een inhoudelijke keuze, want bij een oorlogsverhaal dat eindigt als het verhaal van Anne Frank, leek het niet gepast om al te veel slingers op te hangen.
May 10
